zondag 13 september 2015

Waarvoor leef jij?

De laatste tijd vraag ik me soms weleens wat af. Over hoe en wat van het leven. Je ziet veel trieste beelden, mensen in je omgeving gaan erheen of geven gehoor aan de oproep om een gastgezin te zijn voor de vluchtelingen die al in NL zijn. Of je hebt helemaal geen Facebook, geen televisie en je hebt nog nooit van de pagina 'Ik ben een gastgezin voor een vluchteling' gehoord, maar je leest wel de berichten in de krant en je vind het verschrikkelijk, en dan vraag je je af maar wát kán ík doen? Je bedenkt ondertussen, ik schets zomaar een beeld hé, je bedenkt wat je eigenlijk met je leven moet. Een gezin of een vriend/vriendin, waar je je verplichtingen aan hebt, een druk schema met werk en kerk. Ik heb dat ook, dan wel geen gezin of vriend waar ik verplichtingen aan heb, maar wel een druk schema van werk en kerk, en dan bedenk ik me waar leef ik eigenlijk voor? Zeker als ik de beelden zie in krant en NOS etc, over de vluchtelingen, dan stel ik mezelf de vraag: er is zo je ziet toch wel iets belangrijkers waar je je druk om kan maken?

Maar ja, wat kan je? Je moet werken omdat je anders niet voor jezelf kan zorgen, en als je niet voor jezelf kan zorgen, kan je zeker niet voor een ander zorgen. Maar leven we dan serieus voor geld? Werk ik dan echt voor het salaris wat ik aan het eind van de maand krijg en wat dan weer op gaat aan al die vaste lasten? Maar dat is toch leeg? Dat kan toch niet Gods bedoeling zijn van de wereld? Natuurlijk moeten we een economie hebben, en in NL hebben we hele voorzieningen etc. Maar zijn we in de loop van de jaren, en ik geef nu echt niet de schuld aan al die generaties voor mij, maar zijn we dan zo blindgestaard, zo gefixeerd geraakt op 'geld' en 'macht' en 'ik een beetje meer dan  jij', zo egoïstisch dat er dan geen ruimte meer is voor naastenliefde? En het vergaat allemaal... dat is nog eens de grap van dat hele materialistische gedoe, je heb er met het zicht op de eeuwigheid geen barst aan!
Maar je heb wel wat aan iets doen voor je naaste, want dan zegt Jezus: 'Wat je aan de minste van je broeders heb gedaan, dat heb je aan Mij gedaan.'

Ik wil loskomen van dat materialistische, ik wil me vrij voelen om wat voor m'n naaste te doen zonder dat ik daarbij na hoef te denken of ik wel genoeg geld op mijn spaarrekening heb om een ticket te betalen om erheen. En natuurlijk is er ook genoeg te doen voor mijn buurman/buurvrouw... en terwijl ik dit typ denk ik, wat wilde ik ook weer verder typen? Misschien is dit het wel. Misschien heeft die buurvrouw of buurman het nog wel meer nodig dan de vluchteling die net op het strand van Lesbos aankomt. Maar dat lijkt niet zo, vanaf de buitenkant gezien, lijkt dat niet. Daar verkijk ik me denk ik op.

Ligt daar dan mijn taak? Om dichter bij huis de mensen te vinden die een kopje koffie, of een arm, of een glimlach, of een bord eten nodig hebben. Niet persé de mensen die niet naar de kerk gaan, maar misschien wel die mensen in de kerk, met wie ik samen een gemeente vorm. Om een licht te zijn voor die mensen, die mensen waarmee ik samen in een kerk zit en waarvan ik me al vaker afvraag, waarom zitten we er elke zondag zo, ja bijna onverstoorbaar en zoutloos, bij en leven we gewoon het leven alsof God, d.m.v. de dominee, die zondag helemaal niks heeft gezegd wat ons heeft geraakt? Was het dan nóg niet scherp of duidelijk genoeg? Naja, dat is ook weer een ander onderwerp.

Wat ik me dan afvraag, waar leef jij voor? Denk je er uberhaupt wel eens over na? Of zit je al in het vertrouwde leven en denk je, het gaat toch goed zoals het gaat, niks aan veranderen! Prima, heel fijn voor je, maar wáárvoor leef je dan?

vrijdag 5 september 2014

WIFI

Weet je nog? Toen er WIFI in de trein kwam? Manman, wat was dat een uitkomst! Heerlijk op internet in de trein, je kan gewoon aan het werk blijven. Super!
Maar tegenwoordig, het is niet meer veel soeps hoor dat WIFI in de trein. De verbinding is traag en in sommige treinen heb je helemaal geen. Je kan er niet van op aan...


WIFI heb je ook thuis, gewoon internet en iedereen in het huis kan er met een code op komen. Natuurlijk beveiligd, anders kunnen de buren er ook van mee genieten! Maar soms komt er ook ruis op de WIFI, we zitten er teveel op, we verbruiken teveel MB of GB door filmpjes te kijken.


Op gezinskamp hadden we als thema 'WIFI'. Verbinding met elkaar, verbinden met elkaar , verbonden voelen met de ander. Overleg met elkaar. Je 'wifi' kan je vrouw zijn, een echt wiefie dus! ;) Je overlegd met elkaar, je praat met elkaar, je staat in verbinding met elkaar omdat je elkaar trouw heb beloofd. Maar ook degene waar je mee in een Bijbelstudie groep zit; je met verbonden met elkaar, je praat over het zelfde.


Maar hoe is het de WIFI, de draadloze verbinding, tussen God en jouw? Deze WIFI is open, je heb er geen beveiligingscode voor nodig. Makkelijk toch, en weet je; deze WIFI is overal, waar je ook ben.
En als je eenmaal verbinding heb met Hem, stelt Hij jou wel veilig! Je kan van Hem op aan, heeft altijd bereik. En als je eenmaal verbinding heb, laat je buren mee genieten, bij God is de toegang vrij en voor iedereen te gebruiken!

vrijdag 8 augustus 2014

Geniet!

Wat ik vandaag gedaan heb? Hou erover op! Zó weinig... Je kan eigenlijk zeggen dat ik gewoon helemaal niets nuttigs heb gedaan. Beetje filmpjes kijken, beetje eten, beetje mail checken (100x wat niet eens nodig is), beetje Facebook checken (100x wat absoluut niet nodig is), beetje muziek geluisterd, boodschappen gedaan, tuin water geven (terwijl dat ook nergens voor nodig was want nu regent het)... Wát een nutteloze dag! Jakkes...


Maar weet je, ik kap er direct mee. Ik doe het gewoon niet meer, het is nergens goed voor en ik kan mijn tijd echt heel goed anders indelen. Ik ga mijn creativiteit op de loop laten, begin met dingen te verzinnen voor de bruiloft van D&M, ik ga tekenen, ik ga deze blog schrijven, ik ga gitaar spelen en misschien, heel misschien ga ik wel stofzuigen. O ja, en ik ga ook nog even gezellig ergens naartoe, even kletsen. En ik ga een goed boek lezen, geen flut romannetje maar een stevig boek, ik ga stille tijd houden en ik ga... ik ga... ik ga... ik ga...


Ik hoop serieus niet dat dit hierboven herkenbaar is voor je... want dat is echt niet het goede leven. Laatst was ik bij super leuke, lieve mensen en we hadden het over een vuurtje stoken op een warme zomeravond, met een wijntje erbij, kaasje erbij, een goed gesprek; dat was het goede leven. Dan is dat hierboven echt leeg hoor.


Natuurlijk is het wel vakantie, en je mag je tijd zo indelen als je zelf wil, maar een hele dag bank hangend filmpjes kijken? Aiaiaii... nee, dat moeten we niet willen. Daar wordt je moedeloos en nutteloos en moe en chagarijnig en gaar en lui van. En zo wil je toch niet je dagen slijten?


Ze zeggen wel eens: geniet van het leven, want het duurt maar even. En weet je, ik ben het daar mee eens! Je moet echt van het leven genieten, ga om met vrienden, zoek vrienden als je ze niet heb, brengt tijd met God door, bezoek concerten, probeer onontdekte talenten in jezelf naar boven te halen, ga voor je relatie, geniet van je familie, zoek het goede in mensen, zing er op los, doe af en toe even een dansje, doe activiteiten in je gemeente en zet je in voor je gemeente, zorg dat je onmisbaar bent/wordt... moet ik nog meer voorkauwen?


Maar boven alles, doe dit zodat God door alles wat je doet alle eer krijgt. Hij is tenslotte Degene die alle dank en eer en aanbidding toe komt. Hij schiep jouw als prachtig mens, Hij kent jou van binnen én van buiten en bovendien; Hij houdt van je! Zou je dan niet alles wat je doet tot eer van Jezus doen, Hem die ook nog eens Zijn eigen leven voor jouw over had?


Dan wil je toch niets liever?

dinsdag 22 juli 2014

Op de fiets...

Wat moet je daar nou mee?
Zo'n ritje, jawel; op de fiets, van Oostkapelle naar Souburg? Veel liever ging ik met de bus, of ja het allerliefst met de auto. Met de bus; dan hoef je niet te trappen, maar het kost wel geld. Met de auto; dan doe ik dat ook nog eens, maar het kost wel geld. Dus dan maar met de fiets; kost geen geld, is goed voor m'n conditie, als ik geen muziek in m'n oren heb geniet ik nog eens van de stilte en ik laat mijn gedachten eindeloos door mijn hoofd gaan.
Heerlijk is dat zo veel voordelen, en dan te bedenken dat mijn tegenargument zou zijn; ja, maar het duurt dan zo lang...
Klinkt een beetje zielig he?


Dus daar ga ik, op mijn fiets!
Zou ik de weg wel weten? Hm, en anders gebruik ik de GoogleMaps-app wel op mijn smartphone... of ik bel even naar mijn vriendin, die kan mij dan wel de weg wijzen.
Echt niet he, ben ik mal! Telefoon weg, al zou ik verdwalen, wat dan nog? Wie weet, wat God mij wil laten zien, daar sta ik toch voor open?


Een onhandige slinger maken met m'n fiets om een naaktslak, die op z'n gemakje het fietspad aan het oversteken is, te ontwijken. Er volgen er meer en helaas, die zijn niet meer te ontwijken, het geluid moet je er zelf maar bij bedenken.
Korenhalmen wuiven en maispalmen wiegen heen en weer op de ritme van de wind.
Het zoeven van mijn banden over het asfalt, snelwegen die kilometers weg zijn, dus geen auto die je hoort.
Hoe noemen ze dat nou ook al weer? Een serene stilte... ja en dan, als het eindelijk zover is, dan gaan mijn gedachten.
Dan praat ik met mijn Vader, over allerlei dingen, gewoon zoals je met iemand praat die naast je staat.


Misschien denk je; wat gek! Praat je dan hardop? Maar wat als iemand je achterop fietst en die hoort je en je heb dat zelf niet in de gaten? Ik zou me 'n beetje voor gek zien staan.
Oh, maar heb jij dan iets om je voor te schamen? Praten met God is heerlijk, en júíst als je dat hardop doet!


En dan praat ik over;
- die onhandige slinger, die ik niet alleen op de fiets maakte maar laatst ook toen ik ............ (vul maar voor jezelf in)
- die lieve mensen die nu op vakantie zijn en ik vraag God of Hij ze echt goed wil beveiligen met Zijn engelen
- het fantastische moment van laatst dat ik even een heel mooi persoonlijk gesprek had, niet alleen vanuit mijn kant maar de ander praatte ook over zijn (geloofs)-leven
- dat ik heel erg dankbaar ben voor die prachtige cijfers die ik heb gehaald
- van die momenten dat ik baal van alles wat met deze wereld te maken heeft, dat ik in mijn hart er zo verdrietig van ben
- die lieve vrienden die ik heb gekregen toen ik verhuisd was en dat eindelijk m'n velletje weer goed zit


En zo kan ik nog wel een hele avond door gaan.
Maar dan fiets ik weer in de bebouwde kom, auto's razen langs me heen en mijn concentratie is verdwenen.
Het is toch waar wat ze zeggen; ontmoet God in de stilte, juist in de stilte, dat is de beste plek die je kan hebben.


Heb ik een smile op mijn gezicht ofzo, dat alle mensen naar me kijken en glimlachend verder rijden?


Ik geniet nog even na.