zondag 13 september 2015

Waarvoor leef jij?

De laatste tijd vraag ik me soms weleens wat af. Over hoe en wat van het leven. Je ziet veel trieste beelden, mensen in je omgeving gaan erheen of geven gehoor aan de oproep om een gastgezin te zijn voor de vluchtelingen die al in NL zijn. Of je hebt helemaal geen Facebook, geen televisie en je hebt nog nooit van de pagina 'Ik ben een gastgezin voor een vluchteling' gehoord, maar je leest wel de berichten in de krant en je vind het verschrikkelijk, en dan vraag je je af maar wát kán ík doen? Je bedenkt ondertussen, ik schets zomaar een beeld hé, je bedenkt wat je eigenlijk met je leven moet. Een gezin of een vriend/vriendin, waar je je verplichtingen aan hebt, een druk schema met werk en kerk. Ik heb dat ook, dan wel geen gezin of vriend waar ik verplichtingen aan heb, maar wel een druk schema van werk en kerk, en dan bedenk ik me waar leef ik eigenlijk voor? Zeker als ik de beelden zie in krant en NOS etc, over de vluchtelingen, dan stel ik mezelf de vraag: er is zo je ziet toch wel iets belangrijkers waar je je druk om kan maken?

Maar ja, wat kan je? Je moet werken omdat je anders niet voor jezelf kan zorgen, en als je niet voor jezelf kan zorgen, kan je zeker niet voor een ander zorgen. Maar leven we dan serieus voor geld? Werk ik dan echt voor het salaris wat ik aan het eind van de maand krijg en wat dan weer op gaat aan al die vaste lasten? Maar dat is toch leeg? Dat kan toch niet Gods bedoeling zijn van de wereld? Natuurlijk moeten we een economie hebben, en in NL hebben we hele voorzieningen etc. Maar zijn we in de loop van de jaren, en ik geef nu echt niet de schuld aan al die generaties voor mij, maar zijn we dan zo blindgestaard, zo gefixeerd geraakt op 'geld' en 'macht' en 'ik een beetje meer dan  jij', zo egoïstisch dat er dan geen ruimte meer is voor naastenliefde? En het vergaat allemaal... dat is nog eens de grap van dat hele materialistische gedoe, je heb er met het zicht op de eeuwigheid geen barst aan!
Maar je heb wel wat aan iets doen voor je naaste, want dan zegt Jezus: 'Wat je aan de minste van je broeders heb gedaan, dat heb je aan Mij gedaan.'

Ik wil loskomen van dat materialistische, ik wil me vrij voelen om wat voor m'n naaste te doen zonder dat ik daarbij na hoef te denken of ik wel genoeg geld op mijn spaarrekening heb om een ticket te betalen om erheen. En natuurlijk is er ook genoeg te doen voor mijn buurman/buurvrouw... en terwijl ik dit typ denk ik, wat wilde ik ook weer verder typen? Misschien is dit het wel. Misschien heeft die buurvrouw of buurman het nog wel meer nodig dan de vluchteling die net op het strand van Lesbos aankomt. Maar dat lijkt niet zo, vanaf de buitenkant gezien, lijkt dat niet. Daar verkijk ik me denk ik op.

Ligt daar dan mijn taak? Om dichter bij huis de mensen te vinden die een kopje koffie, of een arm, of een glimlach, of een bord eten nodig hebben. Niet persé de mensen die niet naar de kerk gaan, maar misschien wel die mensen in de kerk, met wie ik samen een gemeente vorm. Om een licht te zijn voor die mensen, die mensen waarmee ik samen in een kerk zit en waarvan ik me al vaker afvraag, waarom zitten we er elke zondag zo, ja bijna onverstoorbaar en zoutloos, bij en leven we gewoon het leven alsof God, d.m.v. de dominee, die zondag helemaal niks heeft gezegd wat ons heeft geraakt? Was het dan nóg niet scherp of duidelijk genoeg? Naja, dat is ook weer een ander onderwerp.

Wat ik me dan afvraag, waar leef jij voor? Denk je er uberhaupt wel eens over na? Of zit je al in het vertrouwde leven en denk je, het gaat toch goed zoals het gaat, niks aan veranderen! Prima, heel fijn voor je, maar wáárvoor leef je dan?