dinsdag 22 juli 2014

Op de fiets...

Wat moet je daar nou mee?
Zo'n ritje, jawel; op de fiets, van Oostkapelle naar Souburg? Veel liever ging ik met de bus, of ja het allerliefst met de auto. Met de bus; dan hoef je niet te trappen, maar het kost wel geld. Met de auto; dan doe ik dat ook nog eens, maar het kost wel geld. Dus dan maar met de fiets; kost geen geld, is goed voor m'n conditie, als ik geen muziek in m'n oren heb geniet ik nog eens van de stilte en ik laat mijn gedachten eindeloos door mijn hoofd gaan.
Heerlijk is dat zo veel voordelen, en dan te bedenken dat mijn tegenargument zou zijn; ja, maar het duurt dan zo lang...
Klinkt een beetje zielig he?


Dus daar ga ik, op mijn fiets!
Zou ik de weg wel weten? Hm, en anders gebruik ik de GoogleMaps-app wel op mijn smartphone... of ik bel even naar mijn vriendin, die kan mij dan wel de weg wijzen.
Echt niet he, ben ik mal! Telefoon weg, al zou ik verdwalen, wat dan nog? Wie weet, wat God mij wil laten zien, daar sta ik toch voor open?


Een onhandige slinger maken met m'n fiets om een naaktslak, die op z'n gemakje het fietspad aan het oversteken is, te ontwijken. Er volgen er meer en helaas, die zijn niet meer te ontwijken, het geluid moet je er zelf maar bij bedenken.
Korenhalmen wuiven en maispalmen wiegen heen en weer op de ritme van de wind.
Het zoeven van mijn banden over het asfalt, snelwegen die kilometers weg zijn, dus geen auto die je hoort.
Hoe noemen ze dat nou ook al weer? Een serene stilte... ja en dan, als het eindelijk zover is, dan gaan mijn gedachten.
Dan praat ik met mijn Vader, over allerlei dingen, gewoon zoals je met iemand praat die naast je staat.


Misschien denk je; wat gek! Praat je dan hardop? Maar wat als iemand je achterop fietst en die hoort je en je heb dat zelf niet in de gaten? Ik zou me 'n beetje voor gek zien staan.
Oh, maar heb jij dan iets om je voor te schamen? Praten met God is heerlijk, en júíst als je dat hardop doet!


En dan praat ik over;
- die onhandige slinger, die ik niet alleen op de fiets maakte maar laatst ook toen ik ............ (vul maar voor jezelf in)
- die lieve mensen die nu op vakantie zijn en ik vraag God of Hij ze echt goed wil beveiligen met Zijn engelen
- het fantastische moment van laatst dat ik even een heel mooi persoonlijk gesprek had, niet alleen vanuit mijn kant maar de ander praatte ook over zijn (geloofs)-leven
- dat ik heel erg dankbaar ben voor die prachtige cijfers die ik heb gehaald
- van die momenten dat ik baal van alles wat met deze wereld te maken heeft, dat ik in mijn hart er zo verdrietig van ben
- die lieve vrienden die ik heb gekregen toen ik verhuisd was en dat eindelijk m'n velletje weer goed zit


En zo kan ik nog wel een hele avond door gaan.
Maar dan fiets ik weer in de bebouwde kom, auto's razen langs me heen en mijn concentratie is verdwenen.
Het is toch waar wat ze zeggen; ontmoet God in de stilte, juist in de stilte, dat is de beste plek die je kan hebben.


Heb ik een smile op mijn gezicht ofzo, dat alle mensen naar me kijken en glimlachend verder rijden?


Ik geniet nog even na.